Forum 16 Bydgoskiej Żeglarskiej Drużyny Harcerskiej

Styczeń
3 stycznia 1904 Mariusz Zaruski z pięcioma kolegami dokonali pierwszego zimowego wejścia na Giewont.
16 stycznia 1971 roku, w wieku dziewięćdziesięciu jeden lat, przeszedłszy 11 radzieckich więzień, umiera żona generała, Izabela Zaruska. Pochowana została na warszawskich Powązkach.
17 stycznia 1946 Szwecja zwróciła Polsce jacht zamówiony w 1938 przez Ligę Morską i Kolonialną z inicjatywy komandora Yacht Klubu Polski gen. Mariusza Zaruskiego. jednostka otrzymała imię „Generał Zaruski”
31 stycznia 1867 w Dumanowie na Podolu urodził się Mariusz Zaruski, drugi syn małżeństwa pana Seweryna Zaruskiego (zarządcy majątku) i Eufryzyny z domu Iwanickiej 
31 stycznia 1997 wykonano „Dzwon Pamięci Generał Zaruski” ufundowany przez Morski Krąg Instruktorski ZHP w Rzeszowie (waga300 kg). Jest to dar Harcerstwa, Ludzi Gór i Morza w 130 rocznicę urodzin Generała dla Parafii Polskiej NSPJ w Chersonie, dokąd trafił na pokładzie „Zawiszy Czarnego II”

Luty
8 lutego 1923 gen. Zaruski został Adiutantem Prezydenta RP.
10 lutego1909 gen.  Zaruski organizował, spośród przyszłych członków Pogotowia, wyprawę poszukiwawczą - ekspedycję po Mieczysława Karłowicza, którą uważa się za początek działania TOPR 
16 lutego 1927 roku gen. Zaruski został sekretarzem generalnym Komitetu Floty Narodowej
19 lutego 1919 roku Zaruski został mianowany dowódcą 11. Pułku Ułanów, z którym brał udział w walkach o Wilno
21 lutego 1932 gen. Mariusz Zaruski zostaje prezesem Polskiego Związku Żeglarskiego.
28 lutego 1907 powstaje Zakopiański Oddział Narciarzy Towarzystwa Tatrzańskiego. Sekretarzem oddziału wybrano jego inicjatora - Mariusza Zaruskiego.

Marzec
1 marca 1908 Mariusz Zaruski unika śmierci w  lawinie przy zjeździe z siodła Polskiego Grzebienia
10 marca 1910 Zaruski zostaje wybrany przewodniczącym Zakopiańskiego Oddziału Narciarzy Towarzystwa Tatrzańskiego
W końcu marca 1940 r. gen. Mariusza Zaruskiego wydał władzom NKWD były porucznik WP Józef Pasek. W wyniku śledztwa M. Zaruski i jego żona, podejrzani o udział w organizacji konspiracyjnej, skazani zostali na 5 lat zsyłki

Kwiecień
8 kwietnia 1941 w wieku siedemdziesięciu czterech lat umiera na cholerę gen. Mariusz Zaruski w więzieniu NKWD w Chersoniu niedaleko Odessy. Tam też został pochowany, a jego prochy zostały rozsypane na pobliskim polu.
12 kwietnia 1947 powstaje ulica M. Zaruskiego w Zakopanem
13 kwietnia 1930 gen. Zaruski zostaje honorowym przewodniczącym TOPR i honorowym naczelnikiem Pogotowia
19 kwietnia 1919 oddział Zaruskiego zdobył śmiałym atakiem wileński dworzec kolejowy, po czym dotarł w głąb miasta. Za ten wyczyn podano Zaruskiego do odznaczenia Orderem Virtuti Militari V klasy, a 11. pułk jako pierwsza jednostka polska, która wkroczyła do miasta otrzymał od mieszkańców Wilna sztandar z napisem Obrońcom swoim - wdzięczne Wilno
30 kwietnia 1926 gen. Mariusz Zaruski przeszedł w stan spoczynku

Maj
3 maja 1935 roku Główna Kwatera Harcerstwa powierzyła gen. Mariuszowi Zaruskiemu stanowisko kapitana flagowego statku ZHP Petrea" (z tymczasową nazwą “Harcerz” wypisaną kredą na burcie), przemianowanego na "Zawisza Czarny" na życzenie generała
11 maja Mariusz Zaruski objął dowództwo szwadronu w 1. pułku ułanów

Czerwiec
1 czerwca Zaruski został mianowany na pułkownika
29 czerwca 1935 rozpoczął się pierwszy rejs “Zawiszy” pod dowództwem generała Zaruskiego.

Lipiec
13 lipca 1930 roku w Gdyni poświęcono “Dar Pomorza”, fregatę kupioną rok wcześniej ze składek pomorskich oddziałów Komitetu Floty Narodowej w stoczni w Hamburgu. Okręt przekazany został jako statek szkolny dla Państwowej Szkoły Morskiej w Gdyni
21 lipca 1917 Zaruski objął na krótko dowództwo 1. pułku ułanów po zdymisjonowanym Belinie-Prażmowskim
27 lipca 1914 Mariusz Zaruski po raz ostatni wyruszył z górską misją ratunkową TOPR
31 lipca 1920 roku Mariusz Zaruski został czasowo skierowany do Oficerskiej Stacji Zbornej w Warszawie

Sierpień
5 sierpnia 1914 Mariusz Zaruski rozpoczął służbę bojową w kompanii strzelców podhalańskich, która potem, w Legionach, otrzymała nazwę I Kompanii Zakopiańskiej.
6 sierpnia 1939 rozpoczął się ostatni rejs “Zawiszy” pod dowództwem generała Zaruskiego
13 sierpnia 1935 zakończył się pierwszy rejs “Zawiszy” pod dowództwem gen. Zaruskiego.
15 sierpnia 1923 Mariusz Zaruski otrzymał awans na generała brygady
20 sierpnia 1939 zakończył się ostatni rejs “Zawiszy” pod dowództwem generała Zaruskiego

Wrzesień
1 września 1939 r. generał Zaruski zgłosił się do wojska, lecz nie przyjęto go z powodu podeszłego wieku. Wówczas wyjechał do Lwowa, gdzie ukrywał się, korzystając z fałszywych dokumentów.
14 września 1913 - Mariusz Zaruski zostaje wiceprzewodniczącym Sekcji Ochrony Tatr TT

Październik
1 października 1917 roku Zaruskiego aresztowano wraz z innymi oficerami legionów i osadzono w więzieniu w Przemyślu, gdyż odmówił złożenia przysięgi na wierność dowództwu armii austro- węgierskiej i niemieckiej.
13 października 1918  Zaruski zostaje wiceprzewodniczącym Organizacji Narodowej w Zakopanem
23 października 1913 powołano Spółkę Kredytową Właścicieli Pensjonatów, Hoteli i Restauracyj w Zakopanem. Jednym z jej dyrektorów został Mariusz Zaruski
29 października 1909 w Zakopanem powstało Tatrzańskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe, którego Mariusz Zaruski był głównym inicjatorem
30 października 1926 roku gen. Zaruski zostaje starostą starostwa morskiego z siedzibą w Pucku, utworzonego z części starostw puckiego i wejherowskiego

Listopad
1 listopada  Mariusz Zaruski zostaje wiceprzewodniczącym zakopiańskiej Rady Narodowej
6 listopada 1920 Zaruski  zostaje mianowany na okręgowego inspektora jazdy w okręgu wojskowym Warszawa
11 listopada 1997 z inicjatywy Związku Harcerstwa Polskiego urnę z prochami gen. Mariusza Zaruskiego przywieziono do Polski i umieszczono w mogile na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem.

Grudzień
5 grudnia 1907 powstał z inicjatywy Mariusza Zaruskiego Zakopiański Oddział Narciarzy Towarzystwa Tatrzańskiego; Zaruski zostaje wybrany sekretarzem
10 grudnia 1924 powstał Yacht Klub Polski, którego pierwszym komandorem został gen. Mariusz Zaruski
10 grudnia 1939 gen. Zaruski zostaje aresztowany przez Rosjan i osadzony we lwowskim więzieniu “Brygidki”
11 grudnia 1909 r. zostali zaprzysiężeni pierwsi członkowie Straży Ratunkowej TOPR, której naczelnikiem został Zaruski 
15 grudnia 1918 Edward Rydz-Śmigły awansował Mariusza Zaruskiego na majora
22 grudnia 1914 Władysław Sikorski mianował Zaruskiego oficerem II rangi i komendantem Szkoły Narciarskiej Polskich Legionów.