Forum 16 Bydgoskiej Żeglarskiej Drużyny Harcerskiej

DRUH  KAMYK  czyli Aleksander Kamiński  napisał  bardzo ciekawe książki,
które polecam jako lekturę każdemu harcerzowi i inmstruktorowi.
Wymienię tytuły tych książek oraz daty ich pierwszych wydań.. oczywiście książki te były ( i będą) wielokrotnie wznawiane:
1."Antek Cwaniak. Książka o zuchach" - Katowice, 1932
2. "Książka wodza zuchów" - Katowice, 1933
3. "Andrzej Małkowski" - Katowice, 1934
4. "Krąg rady" - Katowice, 1935
5. "Zuchy. The Polish Wolf Cubs" - Warszawa, 1939
6. "Wielka gra" - Warszawa, 1942
7. 'Przewodnik. Podręcznik dla kierowników oddziałów "Zawiszy" - Warszawa, Główna Kwatera Szarych Szeregów, 1942
8. "Kamienie na szaniec. Opowiadanie o Wojtku i Czarnym" - Warszawa, 1943
9. "Narodziny dzielności" - Warszawa, 1947
10. "Nauczanie i wychowanie metodą harcerską" - Warszawa, 1948
11. "Zośka" i "Parasol". Opowieść o niektórych ludziach i niektórych akcjach dwóch batalionów harcerskich" - Warszawa, 1957
12. "Józef Grzesiak "Czarny" -  razem z A. Wasilewskim, Lublin, 1980

Ostatnio edytowany przez mgła (2009-02-08 18:08:50)

W końcu nasza drużyna zaczęła się od zucha 

Aleksander Kamiński urodził się 28 stycznia 1903 roku w Warszawie. Był jedynym dzieckiem farmaceuty Jana z Podlasia i Petroneli z domu Kaźmierczak pochodzącej z rodziny chłopskiej spod Łęczycy.

W 1905 rodzina Kamińskich przeniosła się na Ukrainę, gdzie Aleksander Kamiński spędził dzieciństwo i młodość. Zamieszkali w Kijowie, gdzie w 1910 roku Aleksander rozpoczął naukę w czteroklasowej rosyjskiej szkole powszechnej, którą ukończył w 1914 roku.

Trudna sytuacja materialna rodziny po śmierci ojca w 1911 roku zmusiła dwunastoletniego Aleksandra do zakończenia edukacji na poziomie elementarnym i podjęcia pracy zarobkowej (chłopiec na posyłki w banku).

W 1915 roku przeniósł się z matką do Rostowa nad Donem, a rok później do Humania, gdzie w niejasnych okolicznościach rozstał się z matką i uzyskał pomoc od wuja.

W styczniu 1918 roku wstąpił do 1 Humańskiej Drużyny Harcerskiej im. Tadeusza Kościuszki, a czerwcu złożył przyrzeczenie harcerskie. Tak pisze o swoim harcerskim życiu:

Związałem się z harcerstwem jako piętnastoletni chłopiec. Byłem zafascynowany harcerskim stylem życia i harcerskim wzorcem ideowym. Przechodząc kolejne szczeble harcerskiej kariery młodzieżowej i instruktorskiej przeżywałem, doświadczałem to, co można by nazwać istotą harcerstwa: skuteczną motywacją pracy nad sobą, kształtowaniem w sobie przyjętego wzorca osobowości. 

I.Olecka, Wywiad z prof. A.Kamińskim, "Nowa Szkoła" 1974, nr 9, s.32-33.

Rozpoczął także naukę w gimnazjum polskim. Po śmierci wuja zamieszkał u przyjaciela Oskara Żawrockiego, a potem w placówce opieki dla sierot polskich. W tym okresie intensywnie nadrabiał zaległości szkolne i udzielał się w pracy drużyny i hufca.

W 1920 roku wybuchła wojna polsko-bolszewicka, dlatego władze bolszewickie rozwiązały wszystkie organizacje skautowe w Humaniu, a w 1921 roku Aleksander Kamiński wyjechał do Polski.

Po przybyciu do kraju zamieszkał w pruszkowskiej bursie dla chłopców, której wychowawcą został w 1922 roku. Ukończył szkołę średnią, zdał maturę i w 1923 rozpoczął studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim, które ukończył w 1928 roku. W tym czasie aktywnie uczestniczył w pracy harcerskiej pruszkowskich drużyn, prowadził II podwarszawski Hufiec Harcerski. Przeszedł wszystkie szczeble harcerskiej kariery. W latach XX-tych był instruktorem w Komendzie Warszawskiej Harcerzy, a w okresie 1928-29 Komendantem Chorągwi Mazowieckiej.

Od 1928 roku pisał felietony do "Płomyka" oraz tygodnika "Iskry", na którego łamach prowadził stałą rubrykę "Na tropie harcerskim".

W 1924 roku zaczął interesować się zuchami, noszącymi wówczas miano "wilcząt". Na przełomie lat 1928/29 zaczął drukować w odcinkach "Na tropie" pierwszą wersję swej przyszłej książki "Antek Cwaniak". W 1933 roku objął kierownictwo szkoły instruktorskiej dla drużynowych zuchowych w Nierodzimiu koło Skoczowa. Kamiński stworzył oryginalną metodę pracy z zuchami, wychował kilka pokoleń instruktorów tej specjalności.

W 1938 roku kierował dziesięcioosobową polską delegacją, która wzięła udział w Międzynarodowej Konferencji Wilczęcej w Gilwell Park w Wielkiej Brytanii. Na spotkanie to wydano książkę "Zuchy - The Polish Wolf Cubs"... 

Po studiach został powołany do służby wojskowej, jednak zachorował ciężko na zapalenie płuc i z powodu niezdolności do służby został zwolniony. Podjął leczenie, jednak choroba nękała go później przez całe życie.

W 1930 roku poślubił Janinę Sokołowską - koleżankę ze studiów, instruktorkę Głównej Kwatery Harcerek, która została profesorem historii na Uniwersytecie Łódzkim. Dwa lata później urodziła mu się córeczka - Ewa.

Od listopada 1939 do wybuchu powstania warszawskiego redagował "Biuletyn Informacyjny". Od 1941 roku był szefem Biura Informacji i Propagandy Okręgu Stołecznego AK. Kierował małym sabotażem. Był komendantem organizacji "Wawer". Po wojnie włączył się aktywnie do odbudowy Związku...

W powojennie odradzającym się ruchu zuchowym Aleksander Kamiński nie odegrał większej roli, gdyż rozpoczął karierę naukową na Uniwersytecie Łódzkim w szkole naukowej prof. Heleny Radlińskiej. W 1947 otrzymał tytuł doktora filozofii na podstawie rozprawy "Metoda harcerska w wychowaniu i nauczaniu szkolnym". Od kwietnia 1962 kierował Katedrą Pedagogiki Społecznej na Uniwersytecie Łódzkim... 

Aleksander Kamiński został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Polonia Restituta, Krzyżem Walecznych. Zmarł 15 marca 1978 roku. Został pochowany na warszawskich Powązkach w kwaterze Szarych Szeregów.