Forum 16 Bydgoskiej Żeglarskiej Drużyny Harcerskiej

NAJWAŻNIEJSZE WYDARZENIA W DZIEJACH SKAUTINGU

W 1899 roku Baden–Powell  w Anglii wydaje podręcznik wojskowy pt.: „Wskazówki do skautowania” o tym jak tropić, podchodzić wroga i żyć pod gołym niebem; a umiejętności te nazwał skautingiem.

W 1902 roku E. Thompson Seton, w Ameryce, założył „Związek Kory Brzozowej Indian Leśnych”, który początkowo obejmował chłopców od 10 – 15 roku życia; z czasem objął młodzież dorastającą i dorosłych. Dwa lata później wydał podręcznik skautowania.

W 1906 roku E. T. Seton spotkał się z generałem Robertem Baden – Powell’em.

W 1906 roku Bi – Pi przeredagował swoją książkę „Wskazówki do skautowania” i nadał jej nowy tytuł „Scouting for Boys” („Skauting dla chłopców”). Książka ta stała się podręcznikiem skautowym, w której są podstawy systemu skautowego, prawa i przyrzeczenia skautowe. Baden – Powell rozpoczął też wydawanie gazety dla młodzieży skautowej pt.: „The Scout” („Skaut”).

W 1907 roku Baden – Powell zorganizował na wyspie Brownse’a pierwszy skautowy obóz dla chłopców z różnych środowisk rodzinnych.

W 1909 roku odbył się w Anglii Pierwszy Zlot Skautowy, w którym uczestniczyło 11 tysięcy uczestników.

W 1912 roku siostra Baden – Powell’a  zorganizowała drużyny skautek i wydała żeński podręcznik skautowy pt.: „Dziewczęta – przewodnik”.

W 1913 roku powstają pierwsze gromady „Wilcząt” (odpowiednik polskich zuchów). Na zlocie Skautów z Birmingham w Anglii spotkało się już 30 tysięcy uczestników. Były liczne delegacje zagraniczne, również z Polski. W Zlocie tym brał udział Andrzej Małkowski wraz z grupą polskich skautów (42 chłopców i 11 instruktorów). Nad ich namiotami powiewała biało–czerwona flaga a skauci używali nazwy i barw kraju, którego nie było na mapie Europy.

I wojna światowa zahamowała rozwój skautingu w Europie.
W 1919 roku w Londynie utworzono Międzynarodową Radę Skautek.

W 1920 roku powstało BSIB – Boys Scouts International Bureau w Londynie (Międzynarodowe Biuro Skautów). I Zlot Międzynarodowy zwany Jamboree obwołał Roberta Baden –Powella  „Naczelnym Skautem Świata”.

W 1922 roku, na II Światowej Konferencji Skautów w Paryżu ustalono zasady międzynarodowej współpracy, między 31 organizacjami skautowymi, również ZHP z Polski, przyjęło te zasady. W Pradze powstało Biuro Skautów Słowiańskich jako ośrodek wymiany informacji
i współpracy między Bułgarią, Czechosłowacją, Jugosławią, Polską i emigracją rosyjską.

W 1924 roku odbyło się II Jamboree w Kopenhadze. Polskie harcerstwo reprezentowało 160 osób. Polska reprezentacja wyróżniła się zajmując II miejsce w obozownictwie i tańcach ludowych.

W 1928 roku w Parad na Węgrzech utworzono WAGGGS, czyli Światowe Stowarzyszenie Dziewcząt Przewodniczek i Dziewcząt Skautek (World Association of Girl Guides and Girl Scouts).

W 1929 roku 56 tysięcy skautów spotkało się na III Jamboree w Arrove Park koło Birkenhead w Anglii. Nasza reprezentacja była liczna – 500 harcerzy. W czasie Jamboree odbyła się V Międzynarodowa Konferencja Skautowa, w której uczestniczyła delegacja ZHP. Od tego roku skauci zaczęli spotykać się regularnie, co dwa lata na zlotach aż, do wybuchu II wojny światowej.

W 1931 roku odbył się Zlot Skautów Słowiańskich w Pradze. W zlocie uczestniczyło ponad 1000 harcerzy i 300 harcerek z Polski. Była to największa wyprawa zagraniczna polskiego harcerstwa w okresie międzywojennym.

W sierpniu 1932 roku na Węgrzech w Godollo odbyło się IV Jamboree. Z Polski przyjechało 1100 osób. Skauci z Polski odnieśli sukcesy w obozownictwie, w tańcach i w szybownictwie.

W lipcu 1934 roku odbył się w Brennej na Śląsku Cieszyńskim Międzynarodowy Kurs Zuchowy z 7 organizacji Skautowych. Delegaci z dużym zainteresowaniem zapoznali się z metodą pracy z zuchami i jej autorem Aleksandrem Kamińskim.

W sierpniu 1937 roku odbyło się w Voqelenzang, między Hagą a Amsterdamem, V Jamboree skautów z całego świata, na którym polska delegacja ZHP z Aleksandrem Kamińskim i Ludwikiem Barem wzięła udział po raz ostatni.

W czasie II wojny światowej skauci wstępowali do armii swoich narodów i walczyli z faszyzmem na wszystkich frontach jako żołnierze lub w służbach pomocniczych. Podczas wojny Międzynarodowy Ruch Skautowy utrzymywał, w miarę możliwości, kontakty z ZHP.

W 1944 roku w Anglii przetłumaczono i opublikowano książkę A. Kamińskiego, pt.: „Kamienie na szaniec.”
Po wojnie we wszystkich krajach wznowiona została działalność organizacji skautowych, oprócz krajów środkowej Europy czyli krajów demokracji ludowej.

8 stycznia 1941 roku w Kenii (w Afryce) umiera Robert Baden – Powell: twórca skautingu, Naczelny Skaut Śiwata.

W 1945 roku reaktywowano BSIB i WAGGGS. Ustalono, że co dwa lata będą się odbywać światowe konferencje, a co cztery lata zloty skautów.

W 1957 roku przeniesiono Międzynarodowe Biuro Skautów z Londynu do Ottawy w Kanadzie, a w 1968 roku do Genewy.

W lipcu 1990 roku odbyła się XXXII Światowa Konferencja Skautowa w Paryżu, na którą zaproszono 6 instruktorów z ZHP w roli obserwatorów.

W 1995 roku odbyło się 18 Światowe Jamboree Skautowe w Holandii – wzięło w nim udział 29 tysięcy skautów z 166 państw świata.

17 stycznia 1996 roku Związek Harcerstwa Polskiego został pełnoprawnym członkiem Światowej Organizacji Ruchu Skautowego.

27 XII 1998 do 6 I 1999 – odbyło się 19 Światowe Jamboree Skautowe w Chile; Gospodarzem był Związek Skautów i Przewodniczek Chile – druga najstarsza organizacja skautowa na świecie, założona w 1909 roku. Tematem 19 Jamboree było „Wspólne budowanie pokoju”, czyli kształtowanie tolerancji, poznawania nowych kultur i wspólne budowanie pokoju poprzez pozytywne nastawienie do wszystkich ludzi i społeczeństw. Był to pierwszy w historii Jamboree zorganizowany w Ameryce Łacińskiej. Po raz pierwszy polski kontyngent wziął udział jako pełnoprawny członek światowej rodziny skautowej (polski kontyngent składał się z 4 drużyn reprezentujących 16 chorągwi –160 osób).

W 2003 roku odbyło się 20 Światowe Jamboree Skautowe w Tajlandii.

W 2007 roku odbyło się 21 Światowe Jamboree Skautowe w Anglii.