NAWIGACJA  SATELITARNA rodzaj RADIONAWIGACJI
wykorzystujący fale radiowe ze sztucznych satelitów Ziemi do kreślania pozycji  statku ( także samolotu lub pojazdu) na podstawie pomiarów odległości od satelitów, których położenie jest w każdej chwili dokładnie znane.

Pozycja jest określana automatycznie przez  odpowiedni odbiornik nawigacji satelitarnej z wmontowanym komputerem, który pozwala też rozwiązywać inne problemy nawigacyjne (np. obliczać odległości między dowolnymi punktami na powierzchni Ziemi, wyznaczać kierunki między tymi punktami, prowadzić nawigację zliczeniowa, itp.)
Niektóre odbiorniki nawigacji satelitarnej są jednocześnie odbiornikami systemu Omega lub Loran-C ( radionawigacyjne systemy) i określają pozycję lącząc możliwości nawigacji satelitarnej i systemu radionawigacyjnego.

                      Definicja z książki pt. "Encyklopedia żeglarstwa" pod red. Jacka Czajewskiego, Warszawa 1996, s. 222